Öğretmen Adayları İmam Hatip Liselerinde De Staj Yapabilir.

*Eski yasal düzenlemelere göre bir yazıdır lütfen sondaki notu da okuyunuz.

Eğitim fakültesi öğrencisi olarak bu sene son senem. Mezuniyetime şunun şurasında 6 ayım kaldı. Her eğitim fakülteli gibi ben de son yılımda stajyer öğretmen olarak bir okula gidiyorum. Ekim başından beri Kadıköy Anadolu İmam Hatip Lisesi'ne haftada birgün okul deneyimi dersimiz için gidiyorum. Aslında bu yazıyı yazmak için epey geç kaldım. Ama olsun yazacak anlatacak malzemem birikti :)

Kadıköy Anadolu İmam Hatip Lisesi

Ben Biyoloji Öğretmenliği okuyorum ve malumunuz devlet okullarında staj şartımız var.Fen branşı öğretmen adayları olduğumuz için fen lisesi, başarılı anadolu ve anadolu öğretmen liselerine staja gönderiliyorduk. Ve fakat gitmemiz gereken okullarda 657'ye tabî devlet memuru statüsünde sayıldığımız için başımızı açma şartı vardı.Sınıfımdaki ben ve benim gibi bir çok arkadaşım kara kara stajda ne yapacağımızı düşünürken aklımıza imam hatip liseleri geldi.İmam hatip liselerindeki dileyen bayan öğretmenler derslere başörtülü girebiliyorlar.Biz de neden bu okullarda staj yapmayalım ki diye düşündük.Uygun bir dille stajdan sorumlu hocalarımıza bu fikrimizi açtık.

Nihayet Döndüm :)

İki aylık Kastamonu tatilim sonunda bitti.21 Haziran'dan beri evimden, yatağımdan, internetimden, İstanbul'umdan uzakta gün doldurdum.Sayılı gün çabuk geçer tesellisi ile kendimi avuttum.Nihayetinde artık evimdeyim.Mutluluğuma diyecek yok lakin bir yanım da buruk.Her ne kadar başlarda kalmayı istemediysem de, yaşamaya alıştığım yerden ayrılmak biraz üzüntü vericiydi.

Kastamonu'nun en güzel sahil ilçelerinden biri olan Doğanyurt'da serin serin rahat bir Ramazan geçirdik.İki tane civciv, üç tane de tavuk aldık.Her gün 3 yumurta yumurtluyorlardı. Annem bahçemizin bir kısmına biber filan ekti.En organiğinden günler geçirdiğime yemin edebilirim :) Nefes aldığımızda ciğerlerimiz, balkona çıktığımızda gözümüz gönlümüz bayram etti.Bir yanımızda engin mavilikler, bir yanımızda huzur veren yeşillikler...Değmeyin keyfimize.

Hey Siz (B)-Ayım ! Lafım Size !

Eğitim sistemi yenilensin falan filan boş bunlar.Her gün bindiğim otobüslerde ben kültür seviyemizin âlâsını görüyorum efendim. Dingonun ahırından çıkıp otobüse binen insan müsveddelerini görünce bir kez daha emin oluyorum ; -Bizdeki toplu taşıma edepsizleri adab madab öğrenmez.

Bazen öyle anlar oluyor ki; otobüse insan mı binmiş hayvan mı kestiremiyorum. Bu (b)ay(ı)lar neden adabınca oturmayı beceremiyorlar ?! Oturacak yer gördü mü koltuğa dolaptan çıkan margarin gibi yayılma olayı yok mu, favorim. Hele birde bacaklarını 90 derecelik açıyla açmıyorlar mı ?! Evlere şenlik vesselam. O bacakları tavuk bacağı gibi iki yandan tutup caaart diye yırtasım geliyor. Ne fayda :( Kendime hakim oluyorum. Çünkü ben ailesi tarafından "leydi" gibi yetiştirilmiş bir insanım. Asaletimden ödün vermeyeyim derken sinir harabiyetinden bitap düşüyorum.

90 derecelik manyak

Bu uzakdoğulu (b)ayı, yazıma resim ararken buldum. Öyle vahim bir haldeydi ki, kendisine Paint'te pantolon yapmak zorunda kaldım. Demek ki; erkek her yerde aynı. İçindeki hayvanî yönü ortaya çıkarmadan edemiyorlar. Bu oturuştaki mananın ne olduğunu çözen lütfen beni aydınlatsın.

Uzun lafın kısası beyler, yaratıldığınız sıfat üzre insan gibi otobüse binin.

Bende yaparım ki :) DIY

Şöyle bir blogları gezdim tozdum.Herkesler pek bir maharetli.Bir de döndüm kendime baktım tık yok :) Leylâ kızım bunca yıldır içinde sakladığın üretici insanı ortaya çıkarmanın vakti geldi de geçiyor bile dedim kendime.Evde şuursuz bir şekilde artık materyal arama telaşına girdim ve bilin bakalım ne buldum: "Dyo boya renk kataloğu"
Artık malzemem tamamdı.Şimdi sıra ya üretilecek ya da büyülü bir dönüşüm geçirecek eşyaya ihtiyacım vardı.İlk kez El Emeği Göz Nuru (EEGN) yapacak biri için ufak adımlar atmam gerektiğine karar verdim.Bu durumda büyülü değişim şıkkını seçmem gerekiyordu.İkinci zorlu arayışım kırık dökük, yırtık pırtık, eski püskü eşyaları bulmak üzerine oldu."Arayan bulur." vecizesinden hareketle bende amacıma ulaştım vee işte bu kırık çerçeveyi buldum.Yıllarca uhulanarak iş görmüş bu resimlik EEGN operasyonum dahilinde tedavülden kaldırıldı.Katalog ve çerçeveyi yanyana koyup bu ikisi aynı bünyede işe yarar bir forma dönmeli dedim ve kolları sıvadım.

Katalogtaki renkleri güzelce kenarlarından kestim.

Sonra beğendiğim renkleri tonlarına göre dizdim.Çerçevenin en ve boyuna uygun

olacak şekilde sütunlar hazırladım.

Hazırladığım renkli sütunları çerçeve kenarlarına yapıştırdım ve 

içine 15 yıl önce kızkardeşimle Çamlıca'da çekilmiş 

bir fotoğrafımı koydum.

Böylece EEGN bir çerçevem oldu.Bende yaptım ki :)

Rooftop Prince İzliyorum :)

Kore dizilerine olan ilgim çevremde ki herkes tarafından bilinir.Kızkardeşim ve ben birer fanatik olarak hayatımızı sürdürüyoruz.Sağolsun Kore sinema ve televizyon sektörü de bizleri boş bırakmayacak şekilde çalışıyor, çalışıyor ve çalışıyor.Kore dizilerinin en güzel ve en kötü yanı bölüm sayılarının az olması.Türk Milleti olarak biz ki 100 bölümden aşağı diziye " erken bitti " deriz,kore dizilerini görünce dişimin kavuğuna yetmedi ayol diye hayıflanıyoruz :) Yılan hikayesine dönmeden önce, her şeyi tadında bırakıp nihayete erdirmek en güzeli.Ortalama bölüm sayılarının 16 ila 24 arasında değiştiği sektörde o kadar çok dizi çekiliyor ki ekonominin mihenk taşlarından biri bile denebilir artık.Dünya bu gerçeğe yeni yeni uyanıyor fakat "Bu Uzakdoğulular bi filmler çeviriyorlar ama dur bakalım" diyenlerin sayısı da hiç azımsanmayacak miktarda.

Hadi Bakalım :)

Yeni bir blog açmanın heyacanı içimde bu yazıyı yazıyorum. Aman ne heyecan ne heyecan!! Akıbetinn ne olacağını bilemediğim bu blogum da her an bloglar mezarlığındaki yerini alabilir. Bir hevesle başladım ama bakalım ne olacak sonumuz. Allah Kerim diyelim barim... :)